Tralalalla.. w Stumilowym Lesie mieszka sobie...

Lunarie Srebrzystooka

Morgoth uniósł w górę piękny, lśniący topór i trzykrotnie zatupał swymi do błysku wypicowanymi glan(c)usiami w ziemię. Otchłanie piekielne roztąpiły się i wyszedł z nich rogaty osobinik o smętnej, czerwonej twarzy i nogach z kopytkami. Z jego twarzy biło czyste ZUO.
- Ha! Udało mi się przywołać Szatana!
- Jakiego szatana? - mruknął osobik, ściągając rogatą czapkę (bo była to w rzeczywistości wełniana czapeczka, zrobiona na drutach przez Ciocię Klocię)- Jam Ignacy Szatniarz. Pracuję w pobliskim poprawczaku i często się rumienię. Kto wzywał mnie do otworzenia mu szatni?
- Ja, ja!- zapalczywie odezwało się Dziecię Pentagramu i podskoczyło, a jego menelowskie spodnie zaszeleściły na wietrze i obsypało się z nich zaschnięte błoto. Nagle wszystkie lentilki eksplodowały gwałtownie, wydając przy tym kakofonię dźwięków, które układały się w najwspanialsze przeboje disco z lat 60.

Hagrida Złotobrewa

Przerażeni tym piekielnym dźwiękiem towarzysze rzucili się na ziemię, chroniąc się przed nieziemską falą uderzeniową wybuchu pod różowym parasolem. Na niebyt mężnym Szopa Rendżersie stopiło się całe błoto, wywołując lokalną powódź... Już po chwili wszyscy pływali w kleistej, ciepłej szaroburej mazi, przypominającej co nieco mózg Adama. Morgoth piszczał podekscytowany, a Luna wtórowała mu, wykrzykując: Idioci, idioci! Pokój i Miłość! Kocham Waaaa...
...i nikt nie dowiedział się, kogo, gdyż nagle z nieznanego dla późniejszych badaczy historii powodu zaczęła zapełniać otwór gębowy dużymi ilościam kleistej substancji, wydając bulgoty podobne do: Aaatuuuku, neeeiiigeennninnee i fuj. Nikt nie zrozumiał, więc Lav zasugerowała, że bawi się w 'Skoki do szamba'. Wszyscy natychmiast rozsiedli się wygodnie na kanapie i obserwowali z zaciekawieniem wstrząsaną konwulsjami czy czymśtam czarownicę, zajadając popKoRna.

Lunarie Srebrzystooka

Nagle z pobliskiej dziupli wyskoczył frajersko uśmiechnięty kasztan i zaczął skakać obok Hagusi, śpiewając coś w rodzaju: "Tum-ci-tu-dum-ci-tum-ci-tu-dum", co wywołało u niej napad szału. Nawet Luna zakończyła dziwną czynność i tylko stała, przypatrując się całemu zamieszaniu. Niespodziewanie Rath porwała Tima za ramię i zaczęli odtańczać kujawiaka. Sindari znowu rzucił się, by przygrywać im na gitarze, tylko Morgoth splunął ponuro na ziemię, mrucząc pod nosem coś w rodzaju: "madafakaempiemszitenewil."

Hagrida Złotobrewa

- Zawsze chciałam siedzieć pod blokiem i pluć przed siebie! - wykrzyknęła ni stąd ni z owąd podekscytowana Lavendina, wpatrując się w Morgotha pełnymi podziwu oczętami. Hag posłała jej mordercze spojrzenie.
- Pooood...blok-kiem?! - wycedziła - Zdradziłaś nas! Zdradziłaś naszego Mrocznego Zuego Szatanistycznego I W Ogóle Pana, naszego przy-wódce! Wyrwała miecz z eee opakowania ( Razz

) i, ratując honor sekty, pocharatała jej piękny lawendowy płaszczyk, wycinając na nim krzywe pentagramy. Płótno powoli barwiło się na różowo, obficie krwawiąc i wydzielając zapach rumianku. Luna stała na środku szamba nucąc sprośne piosenki do drewnianej łyżki.

Hagrida Złotobrewa

- Zawsze chciałam siedzieć pod blokiem i pluć przed siebie! - wykrzyknęła ni stąd ni z owąd podekscytowana Lavendina, wpatrując się w Morgotha pełnymi podziwu oczętami. Hag posłała jej mordercze spojrzenie.
- Pooood...blok-kiem?! - wycedziła - Zdradziłaś nas! Zdradziłaś naszego Mrocznego Zuego Szatanistycznego I W Ogóle Pana, naszego przy-wódce! Wyrwała miecz z eee opakowania ( Razz

) i, ratując honor sekty, pocharatała jej piękny lawendowy płaszczyk, wycinając na nim krzywe pentagramy. Płótno powoli barwiło się na różowo, obficie krwawiąc i wydzielając zapach rumianku. Luna stała na środku szamba nucąc pod nosem sprośne piosenki do drewnianej łyżki.

Rathes Shilene

Rath nagle jakby wróciło rozum, odchrząknęła znacząco i z paniką w oczach podbiegła do najbliższego drzewa i usiadła pod nim, obejmując pień.
- Nie zmusicie mnie, żebym stąd poszła! Nigdy! - wrzasnęła ni z tego ni z owego i wtuliła policzek w chropowatą korę.

Lunarie Srebrzystooka

Wtem rozległ się głośny grzmot. Melodie lat 60-tych ucichły. Tim niechcący usiadł na kasztanie, który rozpękł się na trzy ćwiartne ( Razz

) a gdy zorientował się co zrobił, zaczął ponownie stepować, aby ukryć zażenowanie. Przy okazji pochwalił się, że ma nowe buty na obcasach- jednak nikt oprócz Dziecięcia Pentagramu nie wykazał zbytniego entuzjazmu.
W pobliskie drzewo strzelił piorun. Rath odsunęła się od niego jęcząc coś w stylu :"ee, może jednak je opuszczę..." niestety, choć tego faktu nie zauważyła- piorun spalił jej piękne włosy i teraz elfka miała na głowie coś w rodzaju pseudo- irokeza.
Z nieba nagle spadła gigantyczna wiewiórka. Luna zaczęła piszczeć głośno i z żądzą mordu w oczach rzuciła się w jej stronę, uprzednio kradnąc topór Morgotha. Gryzoń wyszczerzył się lekko (a może i nie, bo miał szczękościsk) Lav zaczęła uspokajać czarownicę, choć nie dawało to dużego efektu.

elfka Ireth

Czarownica już, już dopadała szalonego wiewióra, kiedy to z krzykiem i zapalczywoścą rzucił się na nią Szopa Rendżers wołając: nie pozwolę wam zjadać moich braci!
Przez chwilę walczyli ze sobą, ale o dziwo Szopkowi udało się powstrzymać czarownicę, której cała uwaga spoczęła teraz na tym, że sytuacja w której się znajduje, jest z całą pewnością niehigieniczna.
Szopa Rendżers wziął w objęcia wiewióra i ścisnął go mocno, po czym odstawił na ziemię. Wiewiór przemówił poważnym tonem:
- Za to, że mnie uratowałeś, mości Szopkenie, spełnię Twoje trzy życzenia...
Reszta popatrzyła na wiewióra ze zgrozą. Z cała pewnością nie wiedział co mówi.

szopek · Gość

Szopa odpowiedział równie poważnym tonem: Po pierwsze chciałbym, aby moje włosy były proste. Po drugie chciałbym aby kilka osób (tu wymienia) było szczęśliwe. Po trzecie w końcu to jestem głodny i chcę się najeść do syta... Po tej przemowie wszyscy czekali w milczeniu na to, co się stanie.

Hagrida Złotobrewa

- E, nie jest źle - mruknęła Hag obserwując, jak Szopa Rendżers tonie pod falą nagle rozprostowanych włosów. Przytłoczyły go sobą i nagle zaczęły rosnąć. W pogiętej wersji były chyba spokojniejsze.
- Myślicie, że on to przeżyje? - rzuciła Kobyła z przejęciem, skacząc dookoła gigantycznego perukowego kopca, który zaczął wydawać z siebie dziwne dźwięki i jakby się krztusić.
Wiewiórka stała z boku z szyderczym uśmiechem.

Lunarie Srebrzystooka

-Ojej- odezwał się nagle głos z nikąd.
Przy spełnianiu drugiego życzenia nic wyraźnego się nie stało. Natomiast przy trzecim wielka sterta jedzenia zasypała Dziecię Pentagramu. Wiewiórka zachichotała diabolicznie, po czym pstryknęła eee... łapami i jej ogon zaczął płonąć. Przed spaleniem gryzoń krzyknął jeszcze coś w rodzaju "autodestrukcyjna moc orzechów" po czym zginął.

Haguś zaginęła w szopie Rendżersa, podobnie jak Panna w Czerwieni. Mściwek wyrąbywał sobie drogę toporem, ale niezbyt dobrze mu to szło.
- Hmm... a może by tak podpalić to diabelstwo?- odezwała się Luna i wyciągnęła różdżkę

Lunarie Srebrzystooka

Czarownica wypaliła zaklęcie. Fale płomiennomagnomagiczne przy zderzeniu z lentilkami, aurą szopy Dziecięcia i zarazkami Wiewióra wywołały wielką eksplozję, która pochłonęła cały Stumilowy Las.
Wszyscy zginęli tragicznie, a ostatnimi rzeczami, jakie zapamiętali przed śmiercią, były hity disco z lat 60 i wielkie ilości włosów Szopy Rendżersa dokoła.

KONIEC.