Misja: Ratowanie Romenny (Las/Podziemia)

Hagrida Złotobrewa

Zrobiłbyś mi wielką przysługę, gdybyś przestał ględzić, wiesz? *ryknęła obracając się do wlekącego się za nimi Morgotha, nadal popychając naprzód lekko oszołomioną Natiale* Poza tym ja i Rath Ci pomożemy! A Romenna... A ona to sobie postoi, prawda? *nagle złapała dziewczynę mocno za ręce i zatrzymała* O, lód się kończy *stwierdziła z lekko ironicznym uśmieszkiem* Chyba pójdzie łatwiej, niż myślałam... *ruszyły biegiem dalej*

Romenna Natiale

Eee... Dobrze, dobrze... Idę, idę... *lekko się otrząsnęła* Ale jak to się stało? A nie... Powiecie mi później. Teraz ratujmy Lunę! Nie zostawimy jej. Morgoth rusz się wreszcie i nie narzekaj! *wreszcie stopiła końcówkę lodu* No i co teraz? Ja nie umiem walczyć *stanęła prosto w "oczy" z ogonem dziwnego stworzenia* O Matko...

Morgoth, Mściwojem zwany

*przepchnął wszystkich i skoczył na zdezoriętowaną Nat... w prawie tym samym momencie Żmij uderzył ogonem w miejsce w którym jeszcze sekunde temu stała.Morgoth zobaczył jak jego zniszczony płaszcz rozrywa sie na strzępy na ogonie stwora*TEGO JUŻ NIE DARUJE*ryknął i z podniesionym mieczem rzucił sie do ataku*

Lunarie Srebrzystooka

*reszta natomiast zaczęła rozglądać się dookoła. Podłogę zaścielały góry goblinich trupów i wielkie, odłamane bloki lodu, ale Luny nigdzie nie było..
Żmij natomiast chyba stracił zainteresowanie Morgothem, bo ziewnąszy potężnie odwrócił się do nich tyłem i paradnym krokiem wmaszerował prosto w pobliską ścianę, swoim ogromnym cielskiem wybijając przejście*

Morgoth, Mściwojem zwany

wracaj dziadu!!! oddawaj kase za płaszcz*stał bezradnie wymachując mieczem,z trudem wdychał lodowate powietrze. odwrócił sie i podbiegł do Rommeny. widząc ze nic jej nie jest i sama wstaje, zatrzymał sie i schował miecz* no bohaterki... co teraz robimy?*zapytał ze złością*

Hagrida Złotobrewa

Szukamy, a co niby? *odwarknęła. Pobiegła na środek komnaty, zaczęła się rozglądać wkoło i okrążać ją, co chwilę przeskakujęc porozrywane ciała* Nie stójcie tak! Macie lepszy pomysł?... To znaczy... Rath, a może jakieś zaklęcie wykrywające? Nigdy się do nich hm... nie przykładałam... *powiedziała uśmiechając się lekko*

Rathes Shilene

Hag, kochana, ja ogólnie jestem bardzo utalentowana i... A, co mi szkodzi spróbować! *przymknęła powieki i zaczęła coś mamrotać. Po chwili otworzyła oczy i z uśmiechem wskazała na południe* Przypuszczalnie gdzieś w tamtych rejonach znajdziemy Lunę... Ale, zaznaczam PRZYPUSZCZALNIE

Lunarie Srebrzystooka

*rozległ się gwałtowny grzmot i dziwne dudnienie. Na początku nikt nie wiedział co wydaje taki odgłos, ale po chwili Hagrida podniosła rękę, wskazując na dziurę, którą wybił sobie Żmij.
Szczyt ściany kruszył się, a na ziemię spadały ogromne bloki lodu rozpryskując się na miliony kawałków.

Nie minęło kilka chwil, gdy towarzysze zreflektowali się- jaskinia zaczęła się walić! Najprawdopodobniej potwór naruszył jakąś część podporową podziemi; możliwe też, że to moc lisza chroniła całe miejsce przez zdruzgotaniem.
Cała czwórka zaczęła pędzić ile sił w nogach do wyjścia. Mieli zaledwie kilka, może kilkanaście minut, zanim zostaną pogrzebani pod gruzami.. *

Hagrida Złotobrewa

Szybko! Mamy dwie albo siedem minut na ucieczke! *jej przenikliwy krzyk odbijał się echem od ścian komnaty* To już jej koniec... Chyba. *dodała mniej pewnym głosem* Nie mamy wyboru. Wiejemy *zwróciła się do Natiale, która miała ochotę zostać*

Romenna Natiale

Może macie rację... Ona sobie poradzi. Na pewno. A teraz wiejmy... Skoro już mnie uratowaliście to nie mogę tego zmarnować. Uciekajmy *szybko udała się do wyjścia, a reszta podąrzyła przed nią*

Morgoth, Mściwojem zwany

*znudzony*i znowu biegnij... biegnij,walcz ratuj, ciągle tylko chcą... a nigdy nic nie dają*zaczął leniwie wychodzić z jaskini, nagle wielki kawałek lodu spadł tuż przed nim i wojownik zreflektował sie że wszystko sie wali* eee to coś tu jest nie tak... wieje stąd* i zaczął biec do wyjścia, przy okazji łapiąc na ręce Romene, która wracała niechętnie, wiedząc że gdzieś tam jest jej przyjaciółka* chodź... ona da sobie rade
* bohaterowie biegnąc przed siebie byli już coraz bliżej wyjścia... gdy w końcu wyszli na powierzchnie była noc... gwiazdy świeciły, słychać było grające cykady, tuż po tym jak wyszli jaskinia zawaliła sie* miejmy nadzieje że sobie poradziła. Hagrida prowadź nas do domu

Romenna Natiale

Zapomniałam już chyba jak wygląda niebo. Jest piękne... Jestem strasznie zmęczona... Wracajmy do karczmy. A tak w ogóle to jak ja się wam odwdzięczę? Wracajmy... Tylko co z Luną? *oddalili się szybko w stonę "domu"*

Hagrida Złotobrewa

*szła szybko, nie zwracając uwagoi na zrzędzenie niektórych. Co jakiś czas zatrzymywała się i sprawdzała drogę. Po paru godzinach szybkiej wędrówki las zaczął się przerzedzać...* Czyżby to...? KAAARCZMAAAAA! *krzyknęła szaleńczo i pognała na próg. Otworzyła drzwi kopniakiem i wleciała jak burza do środka. Natychmiast rzuciła się na kanapę, w przelocie łapiąc jakieś zabłąkane jabłko. Reszta patrzyła na to lekko zdezorientowana*

Morgoth, Mściwojem zwany

prosze o zamknięcie temaru z powodu nieaktualności

Lunarie Srebrzystooka

Nie. Las zostaje. Nie był on tylko na potrzeby ratowania Natiale! Kiedyś indziej może ktoś też będzie chciał iść do lasu...
chyba że ten zamkniemy, założymy nowy. I zmienię tytuł na "Ratowanie Romenny". Co wy na to?